Kolejne spotkanie innowacji „Ptaki w czterech porach roku” w klasie II odbyło się na temat gila zwyczajnego
Ptak gil jest większy od wróbla o krępej sylwetce, wydatnej piersi i dużej głowie. Dziób ma czarny, gruby, krótki, mocny i stożkowaty. Samiec ma policzki i pierś jaskrawoczerwoną. Natomiast samiczka ma jasnobrązową. Skrzydła długie, czarne ze skośną białą pręgą.
Zamieszkuje północną Europę i Azję. Nie zamieszkuje regionów śródziemnomorskich.
W Polsce gil zasiedla wilgotne, gęste lasy iglaste i mieszane, bory świerkowe i jodłowe z gęstym poszyciem, zadrzewienia, sady, parki, cmentarze z drzewkami świerkowymi i ogrody.
Odżywia się głównie nasionami drzew i krzewów leśnych, np. dzikiej róży, owoców jarzębiny. Mocnym dziobem umiejętnie oddziela mięsistą część, rozłupuje nasionka i połyka ich zawartość.
W maju składa 4–5 jaj o tle bladoniebieskim z nielicznymi plamkami w kolorze czerwonym lub brązowym. Gniazdo zakłada w sąsiedztwie jezior, strumieni, przeważnie na drzewku iglastym w gęstwinach. Masa ciała gila to ok. 25 g.
Na terenie Polski Gil jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Zachęcamy do wypatrzenia i obserwacji tego pięknego ptaka!
E. Kordas, M. Kordas, K. Szemiot